بروز مجدد محبوبیت احمدی‌نژاد در سطح افکار عمومی ایران برای غربی‌ها و برخی از
جریان‌های سیاسی ایرانی به صورت یک نگرانی درآمده است.

سایت اصلاحات در مقاله‌ای با اشاره به دوری دوم خردادی‌ها از گرایش‌های مردم یادآور شده است: احمدی‌نژاد با رأی همین مردمی بالا آمد که منتظر چنین حرف‌هایی خطاب به خودشان بودند. هنوز هم تقریباً محبوب است، هم در ایران، هم در بخش‌هایی از جهان. چون در
ایران زبان همان مردمی را که ما سعی می‌کنیم بگوییم با آنها متفاوتیم درست بلد است.
بیرون از ایران هم به خاطر تودهنی‌هایی که قرار است بزند یا زده به کسانی که بقیه
کشور‌ها جرأتش را نداشته‌اند شهرت دارد. او از خارج ایران هم به فکر و نگاه مردم
طبقه متوسط نزدیک شده است."

این نگرانی پس از سفر استانی اخیر احمدی‌نژاد به یزد - که رسانه‌ها از آن به عنوان "کم سابقه‌ترین استقبال یاد کرده‌اند - تشدید شده است. رئیس شورای استانی حزب اعتماد ملی در یزد با اذعان به این‌که خیلی از کسانی که به احمدی‌نژاد رای نداده بودند هم در میان استقبال کنندگان بودند گفت: قطعاً اگر خاتمی به عنوان یک کاندیدا به یزد
سفر کند استقبال کمی از وی صورت خواهد گرفت. وی اذعان کرد: استقبال پرشور مردم یزد از احمدی‌نژاد قدردانی از اقدامات و حمایت از دولت و همچنین تقویت مبانی نظام بوده است.

در همین حال بر اساس یک نظر سنجی تلفنی خبرگزاری جمهوری اسلامی با حضور تصادفی 1188 شهروند تهرانی، 85 درصد پاسخگویان اظهارات احمدی‌نژاد در مصاحبه تلویزیونی اخیر را منطقی دانسته‌اند.

در خارج کشور نیز نتانیاهو بلافاصله پس از مامور شدن برای تشکیل کابینه رژیم
صهیونیستی، حضور دولت احمدی‌نژاد در ایران را بزرگترین تهدید اسرائیل خواند. برخی
از آمریکایی‌ها هم به سیاست صبر و انتظار اعتقاد یافته‌اند. هفته‌نامه آمریکایی
تایم نوشت: عقل سلیم در این است که اوباما تا پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران
هیچ اقدامی اتخاذ نکند، زیرا اگر آمریکا خوش‌شانس باشد شاید احمدی‌نژاد در انتخابات
شکست بخورد و شخصی که سابقه نزدیک شدن به غرب را هم دارد روی کار بیاید. تایم در عین حال به این اعتقاد برخی کارشناسان اشاره کرده است که منتظر ماندن بیهوده است زیرا نتیجه انتخابات غیر قابل پیش‌بینی است.

بانک مرکزی شاخص‌های کاهش شکاف طبقاتی و بهبود توزیع درآمد در دولت نهم را اعلام کرد. بر اساس تازه‌ترین آمار بانک مرکزی در سه سال 84 تا 86 ضریب جینی (متغیری برای مشخص شدن توزیع درآمد) 4024/0 را نشان می‌دهد. حال آن‌که در سه سال آخر دولت قبلی، این شاخص رقم 4114/0 را نشان می‌داده است. گفتنی است هرچه ضریب جینی به صفر نزدیک‌تر باشد توزیع درآمد‌ها عادلانه‌تر بوده است.

بر اساس آمار دیگری از همین بانک نسبت سهم 10 درصد ثروتمند‌ترین به 10 درصد فقیر‌ترین افراد که در سه سال آخر دولت قبل 9/15 درصد بوده است در سه سال اول دولت احمدی‌نژاد به 8/14 درصد کاهش یافته است.

گفتنی است در روز‌های اخیر آقای حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام از افزایش شکاف طبقاتی در سال‌های اخیر سخن گفته بود. این اظهارات با انتقاد بسیاری از شخصیت‌های سیاسی مواجه شده است. سبحانی‌نیا نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس گفت: این درست نیست که دستاورد‌ها و اقدامات و فعالیت‌هایی را که عینه می‌بینیم انکار کنیم و دولت را تخریب کنیم. بهروزی دبیر کل جامعه زینب هم با تاکید بر ناتوانی رقبا در تخریب چهره احمدی‌نژاد و از بین بردن محبوبیت او گفت: اساساً تخریب رقیب نشانه ضعف شخصیت خود فرد و کمبود قدرت علمی است. انبار لویی رئیس مرکز سیاسی حزب موتلفه اسلامی هم خواستار رعایت انصاف و عدالت در نقد دولت شد. میر‌تاج‌الدینی عضو هیئت رئیسه مجلس نیز اظهارات آقای روحانی را دارای جنبه سیاسی و تلاش برای تنگ کردن میدان برای رقیب دانست و خواستار صحبت کردن با ارقام و آمار شد.

امام صادق (علیه السلام) در قسمتی از زیارت اربعین می‌فرمایند:

"... و (او) در راه تو جان خویش را بذل نمود تا بندگانت را از نادانی و سرگردانی گمراهی نجات بخشد ..."

جابر بن عبدالله انصاری، صحابه‌ای والا مقام است در میان اصحاب رسول خدا و عاشقی دلداده است، در میان خیل عشاق امام سید الشهدا، و برای فخر و مباهات او همین مدال افتخار کافیست که نخستین زائر قبر امام حسین (علیه السلام)، اوست و هنگامه این وصال نیز چهلمین روز شهادت شهدای کربلاست.

چه زیباست حکایت دلداده‌ای که یار خویش را باز یابد و چه خوش است نوای بلبلی که کنار گل سرخ خویش نغمه‌سرایی آغاز کند و چه نیکو منظره‌ایست، وصال در پس هجران ...

عطیه عوفی می‌گوید: به همراه جابر بن عبدالله انصاری برای زیارت امام حسین بن علی (علیه السلام) از مدینه خارج شدیم. هنگامی که به کربلا رسیدیم، جابر کنار فرات رفت و غسل نمود و جامه‌ای به تن کرد و بدن خود را معطر نمود. قدم از قدم بر نمی‌داشت مگر آنکه ذکر خدا می‌گفت. هنگامی که به کنار قبر مطهر رسیدیم خطاب به من گفت که دست مرا بر روی قبر مطهر بگذار. من نیز این کار را نمودم. در این هنگام غش کرد و به روی قبر افتاد. مقداری آب بر رویش زدم، هنگامی که به هوش آمد، سه بار ترنم نمود:

یا حسین، یا حسین،  یا حسین

سپس خطاب به مرقد مطهر سید الشهدا (علیه السلام) گفت: دوستی که دوست خویش را اجابت نمی‌کند . . .

هنگامی که کلام بدین جا منتهی شد، جابر خود پاسخ خود را این گونه داد: چگونه مرا پاسخ دهی در حالی که سر از بدن مطهرت جدا گشته است و در این هنگام بود که جابر شروع به زیارت سید الشهدا و زمزمه با مولای خویش نمود ...

اربعین، یادآور چهلمین روز شهادت امام حسین (علیه السلام) و اصحاب گرانقدر اوست، و قلوب  مؤمنین در این روز، به یاد هوای کوی دوست و زیارت قبر شش گوشه او پر می‌کشد، زیارتی که علو مرتبه‌اش تا بدان جا اوج گرفته است که به عنوان یکی از صفات و ویژگیهای مؤمنین، شناخته شده است .

بجاست که در این مجال و در آستانه اربعین حسینی، هم آوا با امام ششم و به یاد تربت مطهر امام حسین بن علی (علیه السلام) و مضجع شریفش، فرازهایی از زیارت اربعین را زمزمه کنیم:

حقا که چه زیبا امام صادق (علیه السلام) فضائل سید الشهدا (علیه السلام) را تبیین می‌نماید و با چه ظرافت و لطافتی انگیزه و ثمره  شهادت امام حسین (علیه السلام) را بر می‌شمرد و دشمنان آن حضرت را توصیف می‌نماید:

"...  خدایا من گواهی می‌دهم که او ولی و ولی‌زاده توست و برگزیده و زاده صفی و برگزیده  توست، که به کرامت تو رستگار است، او را به شهادت گرامی داشتی و سعادتش ارزانی داشتی، و به پاکی نژاد برگزیدی و یکی از آقایان و بزرگانش گرداندی، و رهبری از رهبران و مدافعی از مدافعانش نمودی به او مواریث انبیا را بخشیدی و او را از میان اوصیا، حجت بر خلق خود قرار دادی، او در دعوت خویش عذر را پایان داد (راه هر گونه عذر تراشی را مسدود نمود) و خیر خواهی کرد و در راه تو، جان خویش را بذل نمود تا بندگانت را از نادانی و سرگردانی گمراهی نجات دهد و همانا بر علیه او همدست شدند، کسانی که دنیا آنان را فریفت و بهره هستی خویش را به بهای ناچیز و پستی فروختند و آخرت خویش را به بهای اندکی دادند، و گردن فرازی کردند و خود را در پرتگاه هوس انداختند و تو و پیامبرت را به خشم آوردند و از آن دسته از بندگانت که خلاف انگیز و نفاق آمیز بودند، پیروی نمودند ..."

« برگرفته از کتاب بحار الانوار، جلد 65، صفحه 130 و فرازی از زیارت اربعین امام حسین (علیه السلام) »

گرامی باد اربعین شهادت امام سید الشهدا،

حسین بن علی (علیه السلام)

و هزاران درود و تحیت الهی نثار ارواح طیبه او و اصحاب گرانقدرش

روزنامه الرای کویت در مقاله ای با تیتر (آیت الله) خامنه ای نماد عزت نوشت: بسیاری از نویسندگان از بیم آنکه اتهاماتی به آنها وارد نشود از ستایش واقع­گرایانه از ایران خودداری می کنند به همین سبب بسیاری از ویژگیهای مثبت جمهوری اسلامی ایران را که ملت­های عربی و اسلامی به وضوح آنها را می بینند و رسانه های ما نیز آنها را منعکس نمی کنند و حتی آنها را وارونه جلوه می دهند، نادیده می­گیرند. این روزنامه افزود: ناظران اوضاع ایران همچنین می دانند که افتخار تثبیت و تحکیم یکی از اساسی ترین اهداف سیاست خارجی ایران یعنی تحقق «عزت» از آن رهبر معظم این کشور است هر چند که این کار هزینه سنگینی دارد.

نویسنده در ادامه افزود: ما نیز بخشی از امت عرب و جزیی از کسانی هستیم که از پیروزی به دست آمده در غزه و جنوب لبنان احساس افتخار می کنند به همین سبب می خواهیم از (آیت ا...) علی خامنه ای به سبب نقشی که در این پیروزی ها و به وجود آوردن احساس عزت در میان ملتهای عربی و اسلامی ایفا کرده است صمیمانه تشکر کنیم.

روزنامه "القدس العربی" هم در مقاله­ای به مسأله ترس کشورهای عربی از ایران پرداخت و نوشت: چرا نظامهای سنتی عربی از ایران می هراسند و به جای آنکه اتحادیه عرب را تأسیس کنند اتحادیه ای تخصصی برای ترساندن ملتهای خود از خطر (دخالت) ایران و نه برتری علمی و استراتژیکی سیاسی و نظامی این کشور ایجاد کرده اند؟ علت آن این است که این امر از بی خاصیتی حکومتهای استبدادی عربی پرده بر می دارد، ملت­های عربی و اسلامی حق دارند به پیشرفت علمی یک کشور اسلامی همسایه که تاریخ و جغرافیای مشترکی با آنها دارد افتخار کنند.

القدس العربی می افزاید، اگر حکمت و درایتی برای اعراب باقی مانده باشد باید از ماهواره ایران به عنوان سرآغاز دوران انتظار برای طلوع خورشید آ زادی ملتهای عربی و اسلامی استقبال کنند.ماهواره ایران به ویژه برای اعراب یادآور کلیدهای آزادی است که آنها را یکی پس از دیگری از دست داده اند. اما چگونه می توانند برخی از این کلیدها را بار دیگر به دست آورند؟

... برای سومین بار خواب مرا تعبیر کردی ، هفته قبل از آمدنت خانه و حیاط را آب و جارو کرده بودم و انتظار تو را می کشیدم ، همانروز بعد از آمدن پدرت ، بچه های سپاه و همرزمان تو از بابلسر و جاهای دیگر آمدند و خبر زخمی شدنت را به من دادند.
اما آنها نمی دانستند که من برای مراحل سخت تری آماده شده بودم و انتظارم درباره ی عزیزترین گلم چه بود!
یادت هست آنروز در وسط اتاق درون تابوتی خوابیده بودی و من حیرت زده تو را می نگریستم ؛ گفتم: «پسر تو ، توی تابوت چه می کنی؟!»... آنروز ها در حال ساختن خانه ات بودی ، این بود که گفتم: «می بینی که کار های خانه هنوز تمام نشده ، پس چه می کنی؟!» و تو لبخند زدی و لحظه ای دیگر فهمیدم تو را فقط در رؤیا دیده ام.
به هر کجا که می رفتم تو جلوی چشمانم بودی ، عجب پریشان حال شده بودم ؛ هر کس مرا می دید دلیل ناراحتی ام را می پرسید! و من در این فکر بودم که «جواب همسر و فرزندان تو را چه بدهم؟!» در مقابل ناباوری مردم می گفتم: «می دانم که ابوالحسن نیز شهید شده»...
پسرم پرده را کنار بزن تا جمال کبریایی ات را برای آخرین بار زیارت کنم ، برخیز و ببین بر طبق وصیت تو عمل کرده ام و لباس سپاه بر تن دارم ، اسلحه ی تو را هم برداشته ام و حتی قبل از آمدنم پیش تو برای آرامش دل دیگران سخنرانی کرده ام.
پسرم ، من و تو روز های عجیبی را با هم سپری کرده ایم. خوب یادم هست که آن شب هراسان و با عجله درِ خانه را کوبیدی ، و من با احتیاط همیشگی ام که از تو آموخته بودم در را به رویت باز کردم ، کار هر شب تو همین بود ، اما من از کارهای تو سر در نمی آوردم. این بود که از تو پرس و جو کردم و تو با آن متانت دوست داشتنی ات گفتی: «اینها اعلامیه های آقاست و من باید آنها را بین مردم پخش کنم ؛ آیا می توانی مرا کمک کنی؟» گفتم: «آری» و از آنروز من نیز عضو رسمی تشکیلات شما شدم و مهمترین رسالت من محافظت از اعلامیه ها بود. خیلی تلاش می کردم که تو راضی نگهدارم ، چرا که می دانستم با چه مشقتی اعلامیه ها را به واسطه آیت الله جوادی آملی از ساری ، آمل و تهران تحویل می گیری! و من می دیدم که چقدر عاشقانه ، با آنکه خستگی رمق را زا تن تو ربوده بود وبیرون از خانه برای تو بسیار نا امن بود ؛ شبها می رفتی و اعلامیه ها را پخش می کردی ، تو و دل خسته من همیشه و هرشب با هم ، به پخش اعلامیه ها می پرداختید و جسم من در خانه خاموش می ماند که مبادا اسرار آشکار شود.
تا نیمه های شب انتظار تو را می کشیدم تا بیایی و مثل همیشه نوار سخنرانی امام (ره) را گوش کنیم. روز ها سعی می کردیم به هر بهانه ای نام امام را ببریم و از او حرف بزنیم. اما مردم حتی از آوردن نام امام هم ما را نهی می کردند و دلسوزانه نگران کشته شدن تو بودند ، اما تو خود پا به این وادی گذاشته بودی و شهادت تو برای من بسیار شیرین بود.
ابوالحسن جان! تو برای من همان کودکی هستی که هر شب قبل از خواب تأکید می کردی که برای نماز شب بیدارت کنم و تا صبح نماز شبها و جعفر طیارهایت روح مرا نوازش می دادند ، پس غریب نبود اینگونه ، عارفانه بال گشودنت و مأوا گزیدن تو در معراج خونین شهیدان... .