اي خدا! چه مي شد اين حقيقت باورمان مي شد كه هدف از آمدن ما به دنيا، خور و خواب و خشم و شهوت نيست؟! اي كاش مي فهميديم كه ما براي يك حياتِ طيّبه و يك زندگي والاتر خلق شده ايم! آن گاه شايد تا اين اندازه در گل و لاي دنيا غوطه ور نمي­شديم! و اي كاش دعوتِ تو را اجابت مي كرديم تا تو و رسولت ما را زنده كنيد!