در محضر سيّد شهيدان اهل قلم :
حرم عشق كربلا ست و چگونه در بند خاك بماند آنكه پرواز آموخته‌است و راه كربلا مي‌شناسد و چگونه از جان نگذرد آنكس كه مي‌داند جان بهاي ديدار است.
گردش خون در رگهاي زندگي شيرين است، اما ريختن آن در پاي محبوب شيرين تر است؛ و نگو شيرين تر، بگو بسيار بسيار شيرين تر.
در ملكوت اعلا جز شهيد زنده نيست و حيات ديگران اگر هم باشد به طفيل شهداست.
سوختن كمال عشق است اما آنها كه سوختن پروانه در آتش شمع را كمال عشق مي‌دانند كجايند كه سوختن انسان در آتش عشق را به نظاره بنشينند؟
سر مبارك امام عشق بر بالاي ني رمزي است بين خدا و عشاق، كه اين است بهاي ديدار.
در عالم رازي هست كه جز به بهاي خون فاش نمي‌شود.
هنر آن است كه بميري، پيش از آنكه بميراندت، مبدأ و منشأ حيات آنان‌اند كه چنين مرده‌اند.
اي شهيد! اي آنكه بر كرانه‌ي ازلي و ابدي وجود برنشسته‌اي! دستي برآر و ما قبرستان نشينان عادات سخيف را نيز از اين منجلاب بيرون كش.
