جا رفتي تو در ديروز آتش با شتابي سرخ

کجا رفتي به هنگام خطر پا در رکابي سرخ

اگر آن روز در باورت رفتي با نگاهي سبز

غروب اما به روي نيزه ديدم آفتابي سرخ

وداع آخرينت بود يادم هست در آتش

به من گفتي: سماع عشق يعني پيچ و تابي سرخ

شما رفتيد و ما در حسرت پرواز مي ميريم

نمي آيد ز سمت آسمان ديگر خطابي سرخ

زماني از تو پرسيدم: بگو راه شهادت چيست؟

صميمانه به من آن روز گفتي: انتخابي سرخ