نظرات ياداشت تفسير عشق از ناي علي اکبر (کربلايي 110)

خدا يا تو خود خوب مي داني که همه اعضا و جوارح من با مهر تو اميخته است.از هنگامي که چشم بر اين سراي تو باز کردم برق بودنت تو را در چشم دلم احساس کردم.
و زماني که به نغمه هاي دلنواز اذان را در گوشم جاري شد به گمانم تمام ذرات وجودم به يک باره تسليم عشق تو شد.
واما نمي دانم چه شد که الان اين دل به بند ماديات دنيايي اسير گشته؟
خدا يا اگر عاشقم مي کني تنها مرا اسير عشق خودت کن که تشنه وصل تو باشم
و عشق نا متجانس دنيوي را از نهادم بردار و بر دلم عشق محبانت را هک کن تا به نشان گمراهي دل نميرم.
خدايا تو مرا خلق کردي و به من همه چيز عطا کردي ،در همه حال وجود بي مقدار رم را در حمايت خود قرار دادي.
و روزهايي که در اين دنيا در خلوت تنهايي بسر مي بردم تنها فا نوس کوچه تنهاي و خانه دلتنگي هايم بودي.
خدا يا تو خود به من آموختي که چگونه نفس بکشم و چگونه با عشق به ديدارت روزهارا با اميد زند گي را سپري کنم.
خدا يا تو درهاي معرفت شناخت خودت را برويم باز کن و زنجير هاي هوي و هوس را از پا هايم بگسل ؛ چرا که مشتاق حرکت به سوي تو شدم.