حديث عشق تو ديوانه کرده عالم را
به خون نشانده دل دودمان آدم را

غم تو موهبت کبرياست در دل من
نمي‌دهم به سُرور بهشت اين غم را

غبار ماتم تو آبرو به من بخشيد
به عالمي ندهم اين غبار ماتم را

به نيم قطره‌ي اشک محبتت ندهم
اگر دهند به دستم تمام عالم را

به يمن گريه براي تو روز محشر هم
خموش مي‌کنم از اشک خود جهنم را

اگر بناست دمي بي تو بگذرد عمرم
هزار بار بميرم نبينم آن دم را

من جدا شدن از کوي تو خدا نکند
خدا هرآن‌چه کند از تو‌ام جدا نکند