واگویه های مادر شهیدان محمدزاده *5*
 ... قدری شکلات برای هادی فرستاده بودم تا در جبهه مصرف کند بعد از شش ماه که آمد دیدم هنوز شکلات ها در جیبش هستند گفتم:«چرا در اینهمه مدت شکلات ها را نخورده ای» ؟ و او گفت:«این شکلات ها را توی جیبم نگهداشته بودم و هرزگاهی از جیبم در می آوردم و می بوسیدم و می گفتم اینها بوی مادرم را میدهند». ابوالحسن جان دیگر نمی دانم از کجای دلتنگی هایم برایت بگویم، فقط می توانم بگویم: اگر شمعی کند حرف مرا گوشکنـد در سـوختن خـود را فراموش خـموشی هـر چراغی دارد امـا چراغ من شده بـی وقت خامــوش ای کاش هیچگاه آشنایی ها نبودند که شیرینی شان را با طعم تلخ هجران عوض کنیم. این را هم باید به تو بگویم که من از هم اکنون تمام محبت هایی را که باید نثار شما سه شهیدم کنم یک جا تقدیم علی اکبر ، شهید زنده ی تاریخ عشقم خواهم کرد ، چرا که او در لحظه ی شهادت با تو بوده وعطر خوش تو را از این پس از او استشمام خواهم کرد. چقدر خوب می شد اگر دیگران مهلت ماندن در کنار جسد پاره پاره تو را تا ابد برایم تمدید می کردند تا هیچ گاه دیگر تلخی های گذشته ام را مرور نکنم. ما تیـره کــوکبان همه زاغــان ماتمـیم پرواز کرده بلبل عیش از میان ما و طالبیم جـامیست که عقل آفرین مـی زَنَدش صد بوســه ز مهــــــر بر زمیــن مـی زندش این کــوزه گـر دهر چنین جــام لطیـف می ســازد و بــاز بـر زمـین مـی زَنَدش ادامه دارد...
 کلمات کلیدی : * مادر شهیدان محمدزاده *، * دلتنگی های یک مادر * |
