شهادت ابوالقاسم از زبان سردار شهید طوسی
 در قایق اول که در حقیقت نوک پیکان حمله به شمار میرفت نشسته بود و هنوز تا مواضع عراقی ها کمی فاصله داشتند. مشغول حرف زدن با بی سیم بود که حرکت چند نفر را در بین نیزار ها دید در حالیکه یک دستش را به نشانه ی سلام بلند کرده بود و با صدای بلند گفت:((برادران سلام خسته نباشید،خدا قوت))اسلحه کالیبرزن آنها شکم ابوالقاسم را نشانه گرفت،روده هایش از شکم مجروحش به بیرون ریخت،با وجود درد زیاد و مشکل شدید جسمانیش تمام سر نشینان قایق را از جمله پیرمرد سکاندار را به داخل آب هل داد و با بی سیم دستورات نهایی را صادر کرد و با فریادی همراه با ناله به نیروها گفت که پراکنده شوند. نا گهان گلوله آرپیجی آخرین فریادهایش را در سینه خاموش کرد. قایق ابوالقاسم آنچنان در خود می سوخت که کسی رقص اورا در میان قایق ندید و بالهای پروانه ی ما خاکستر شد،سه روز بعد بچه های سپاه او را یافتند جسم سوخته اش به چوب سوخته ی قایق چسبیده بود و در آب به صورت وارونه شناور بود. ما تنها از نام ونام خوانوادگی گواهی نامه رانندگی اش او را شناختیم اما مادرش با نشانه ها عشقش را یافت،ابوالقاسم سوخت تا شمع رهپویان حریم یار شود. کلمات کلیدی : سرافرازان، شهید ابوالقاسم محمدزاده |
جلوه هایی از شهید
| خوشا آنان که جانان می شناسند طریق عشق و ایمان می شناسند بسی گفتیم و گفتند از شهیدان شهیدان را شهیدان می شناسند  دارای استعداد فراوان بود نسبت به اجرای احکام الهی بسیار متعبد بود عاشق امام و بسیجیان بود شجاعت او زبانزد خاص و عام بود، مثلا به طور نمونه غروب روز 21 بهمن 57 پس از راهپیمایی، بین مردم و نظامیان طرفدار شاه درگیری بوجود آمد، هدف مردم خلع سلاح پاسگاه ژاندارمری بود. شهید ابوالقاسم ابتدا به حمام رفته و غسل شهادت می کند و سپس به داخل پاسگاه می رود و حتی از تهدید های آنها هراسی به دل راه نمی دهد که سرانجام بر اثر پرتاب نارنجک جنگی، زخمی شده و تا هنگام شهادت مقدار 20 تکه از همان ترکش ها در پای چپ او باقی مانده بود و با همان حالت به دیدار محبوب شتافت. کلمات کلیدی : شهید ابوالقاسم محمدزاده |
