سال ها از فصل هجرت سرخ شما می گذرد و ما که هنوز پرواز را نیا موخته ایم لحظاتمان را به یاد آبی شما که تا ملکوت پرکشیدید پیوند می زنیم . سالهاست که گنجینه خاطرات شما گرانبهاترین موجودی خزانه قلبم شده ، گنجینه زوال ناپذیری که به آن می بالم و می دانم هرگز به یغما نخواهد رفت. عموهای مهربانم باور کنید من از آنهایی نیستم که هیچ گاه از ماشین حسابشان جدا نمی شوند و هرگز ((بیت المال))را با ((مال البیت))اشتباه نگرفتم و هیچ وقت نخواستم در کورس سرگیجه آور تاثر از این و ان سبقت بگیرم . باور کنید من هنوز سعی می کنم مثل شما غیرت داشته باشم و ازآدم های بی رگ و ریشه خوشم نمی آید و گل سرخ را به گل های مصنوعی که از آن سوی آب می آیند و رنگ وبویی ندارند ترجیح می دهم . شما این مطالب را در وصیتنامه خود به من و خانواده و دوستانتان سفارش کردید اما شرمنده ام که عده ای از دوستانتون قراری که شما با آنها گذاشتید و از آنها قول گرفتید فراموش کرده اند .
فراموشم نکنید...
کلمات کلیدی : سرافرازان، درد و دل، ابوالحسن محمدزاده |