قسمتی از وصیت نامه بسیجی سرافراز شهید هادی محمدزاده
 دست از تن و تن ز سر جدا باید رفت در دشت بلا بهر بقا باید رفت من با آگاهی کامل وارد بسیج شده ام، چون می دانم بسیج مدرسه ی عشق به لقاءالله است، می توان در آنجا خودسازی کرد، پا به جبهه های نبرد گذاشت و جهاد را که یک فریضه الهی است انجام داده و می دانم که میدان جنگ لحظات مرگ و زندگی است. بارالها من نمی خواهم که در بستر بمیرم میروم تا همچو مردان خدا در دل سنگر بمیرم و من می دانم که به شهادت می رسم. پروردگارا! تو می دانی من این راهی که در پیش گرفته ام، آرامش دلم رضای توست و آرزوی دیرینه ام، لقاء تو. با جامه ی خونین به سفر خواهم رفت با هدیه جان سوی سفر خواهم رفت با پیکر صدپاره به شب خواهم زد سیمرغ صفت سوی خطر خواهم رفت مادر و پدرم، هنگامی که خبر شهادت برادرم، ابوالقاسم را آوردند؛ گفته بودید که «خدایا! فرزندان دیگری نیز دارم، همه شان را فدای تو خواهم کرد». توصیه می کنم همه را به تقوای الهی و نظم در کار ها و دوری از اختلافات توصیه کنید.  کلمات کلیدی : و من می دانم که به شهادت می رسم |
