چرا سراغ نمى گيرى از پلاك هاى ته نشين شده اروند؟
مگر از دروازه هاى تو، به كرانه هاى بهشت نمى رسيديم؟
مگر از صبحگاه تو داوطلب ميدان مين نمى شديم؟
مگر از خاك پاك تو نگاهى به عطش و محاصره نداشتيم؟
مگر با نگاه به آسمان تو شهادت خويش را پيشاپيش نمى گفتيم؟
مگر از فضاى مظلوم تو دست به دامان مقدس مظلومه اى بى مزار نمى شديم؟
اگر تو نمى دانى او خوب مى داند.
او خوب مى داند كه بر بالاى پيشانى بندها چه مى نوشتيم.
او خوب مى داند كه آرزوى انتقام چه چيز را داشتيم.
