شمس اگر ميخواند عرفان نامه سرخ شمارا
مي شد از ديوانگي آواره صحرا، بسيجي
خرقه مي سوزاند ازشرم وحيا صدساله عرف
گرشود ازحال عرفاني تو، دانا ،بسيجي