اسلام با در نظر گرفتن نيازهاى واقعى و طبيعى انسان از يک سو و با عنايت به مصالح فرد و اجتماع از ديگر سو، ازدواج را به عنوان بهترين راه و مناسب ترين شيوه برگزيد. اسلام، آدمى را از تنهايى و تجرد نهى مى کند و براى تأمين و ارضاى غريزه جنسى او، ازدواج را راهکار عملى مى داند و حتى در مواردى که خطر انحراف و فساد وجود دارد، ازدواج را بر او واجب و ضرورى مى داند. در اهميت ازدواج که پيامبر اسلام (ص) فرمود: «من تزوج احرز نصف دينه» (اصول کافى، ج5، ص328، حديث2)؛ کسى که ازدواج کند نيمى از دين خود را حفظ کرده است و نيز فرمود: «النکاح سنتى فمن رغب عن سنتى فليس منى» (بحارالانوار، ج10، ص220)؛ ازدواج سنت من است، پس هر کس از سنت من روى گردان شود از من نيست. وقتى که غريزه جنسى از راه صحيح و شرعى ارضا شود و روح پر اضطراب انسان اعتدال و آرامش يابد، حقايق زندگى را بهتر درک مى کند و به سوى دين و سعادت خود، گام هاى بزرگ ترى برمى دارد.
[گل]