مادر نمير! مردن براي تو زود است و يتيمي براي ما زودتر. ما هنوز کوچکيم ،

از آب و گل در نيامده ايم. هنوز سرهايمان طاقت گرد يتيمي ندارد.

نهال تا وقتي که نهال است احتياج به گلخانه و باغبان دارد، تاب سوز و

سرما و باد و طوفان را نمي آرد، و ما از نهال کوچکتريم و از غنچه ظريف تر.

اما نه، نمان براي محافظت از ما، نمان براي اينکه از ما مراقبت کني.

تو خود اکنون نياز به تيمار داري. بمان براي اينکه ما تو را بر روي چشمهاي خود مداوا کنيم.

تو اکنون به کشتي نجات طوفان زده اي ميماني که به سنگ کينه جهال غريق،

شکسته اي و پهلو گرفته اي.