تا بازگشت ِ ما همه باشد به سوي ِ تو
ما ، از توييم و ، آينه پرداز ِ روي ِ تو
خرم دمي که چون پر ِ کاهي ، به دست ِ باد
زين خاکدان ِ تيره ، در افتم به کوي ِ تو
از چشم ِ سر ،نهاني و بر چشم ِ دل عيان
بيچاره کوردل ، که کند جستجوي ِ تو !
زاهد که آن " بدي " همه بر اهرمن نهاد
خصمي نهاده در بر ِ ذات ِ نکوي ِ تو !
از ماست هر " بدي " که بدين عقل ِ چاره ساز
لب تشنه ايم و باده ي ما ، در سبوي ِ تو
انديشه گرم ِ حيرت و عشق ، اوفتاده مست
زان حلقه هاي ِ زلف ِ خوش ِ نافه بوي ِ تو
هر زاد و مرگ ما ، همه تا " بود " ديگري است
ريگي به جا نمانده و نماند ، به جوي ِ تو
بس خليل ِ پادشاه و گدا ، کز زمانه رفت
تا در زمانه تازه شود ، گفتگوي ِ تو
بر مير ِ کاروان چو حرامي ، تويي اميد
دست ِ دعاي ِ هر دو ، چو خيزد به سوي ِ تو
زنجير ِ کهکشان که سپهرش بود به دام
تاري بود ز حلقه ي زنجير ِ موي ِ تو
عارف خموش و واعظ ِ جاهل ، به صد قياس
پر کرده عالمي همه ، از هاي و هوي ِ تو
آن عقده اي که وهم و خرد بر تو ، ره نيافت
با پرده هاي ِ غنچه وش تو به توي ِ تو
آن مرگ ِ خوش به کام ِ فريدون فرو فرست
اي داغ ِ سينه ، باغ ِ خوش آرزوي ِ تو